“Onze innerlijke blauwdruk vasthouden, die een goede beschrijving is voor onze ziel, en deze nederig teruggeven aan de wereld en aan God door liefde en dienstbaarheid, is inderdaad van het grootste belang. Elk ding en elke persoon moet ten koste van alles zijn natuur volledig uitleven. Het is het doel van ons leven en de diepste betekenis van ‘natuurwet’. We zijn hier om volledig en vrijelijk terug te geven wat ons eerst werd gegeven – maar nu persoonlijk schrijft – door ons! Het is waarschijnlijk de meest moedige en vrije daad die we ooit zullen uitvoeren – en het kost beide helften van ons leven om het volledig te doen. De eerste helft van het leven is het ontdekken van het script, en de tweede helft is het schrijven en bezitten.

Dus bereid je voor op een geweldig avontuur, het avontuur waarvoor je echt geboren bent. Als we nooit bij ons kleine stukje hemel komen, heeft ons leven niet veel zin, en hebben we onze eigen ‘hel’ gecreëerd. wat struikelblokken, wat radicale gratie en wat nieuwe en dringende verantwoordelijkheid voor jezelf en voor onze lijdende wereld. “

– Richard Rohr van Falling Upward

Terwijl ik de titel voor deze microblog, “Hoe een volmaakt persoon te zijn” typte – lachte ik.

Een perfect mens?

HAHA !!!

ER ZIJN GEEN PERFECTE MENSEN. En helaas, (zucht), jij en ik zullen niet de eerste zijn.

Maar er is goed nieuws.

Richard Rohr vertelt ons: “Als er zoiets bestaat als menselijke perfectie, lijkt het precies voort te komen uit de manier waarop we omgaan met de imperfectie die overal is, vooral de onze. Wat een slimme plek voor God om heiligheid te verbergen, zodat alleen de nederigen en oprechte het zullen vinden! Een ‘perfect’ persoon wordt uiteindelijk iemand die bewust kan vergeven en imperfectie kan opnemen in plaats van iemand die denkt dat hij of zij totaal boven imperfectie staat. Het wordt een beetje duidelijk als je het hardop zegt. In feite zou ik zeggen dat de vraag naar het perfecte de grootste vijand van het goede is. “

Dit is de de microblog van vandaag.

Laten we imperfectie omarmen.

In onszelf. En in andere. En in het leven.

Terwijl we ons onnodige lijden verminderen door het nodige lijden te accepteren.

In een tijd waarin ‘meer’ de standaard is geworden en dat het gevoel van voldoening vluchtig is, moeten we langer stil staan bij onze gevoelens van ongenoegen. En terwijl we daarbij stil staan, laten we dan zachtjes tegen onszelf zeggen dat het geluk in ons zit en dat wij bepalen wat de waarde daarvan is. 

Ik nodig je uit om een wandeling te maken waarin je de gedachten die in je opkomen bij het lezen of luisteren van deze microblog tot je door laat dringen.