Helaas wordt tijdens een gevechtstraining zijn rechterhand afgeblazen door een defecte granaat.  Dat was zijn dominante hand waarmee hij schiet. Alle hoop om de beste schutter te worden is op dat moment verloren.

Of is dit nog niet het einde van dit verhaal?

Na een deprimerende maand in het ziekenhuis besluit onze held dat hij gaat leren om net zo goed te schieten met zijn linkerhand als hij met zijn rechterhand kon. Hij begint stiekem te trainen.

Hij traint en traint en traint. Hij is nu erg goed. Hij verschijnt op de Wereldkampioenschappen van 1939. Iedereen is geschokt om hem daar te zien. Ze zijn nog meer geschokt wanneer hij ook nog eens de kampioenschappen wint.

Zijn Olympische dromen zijn weer reëel.

Echter dan is ineens de Tweede Wereldoorlog daar. De Olympische Spelen van 1940 en 1944 worden afgelast.

Hij wacht.

Hij verschijnt op de volgende Olympische Spelen. Hij is nu 38.

De wereldkampioen vraagt ​​hem wat hij daar doet. Onze held vertelt hem dat hij er is om te leren.

Hij wint.

Zijn naam is Karoly Takacs en hij bleef schieten.

Het moraal van het verhaal?

Blijf doorgaan als je obstakels in je leven ziet. Ze zijn niet het einde.