#136 Knowledge to Go

Regel #1 in zelfliefde is stop met jezelf kwaad te doen.

Dat vereist discipline van je.

Dat doet me nadenken over de verbinding tussen ons ego en het goddelijke binnenin.

Dit maakt deel uit van een veel langere discussie. Maar hier is de snelle take.

De meeste mensen denken dat we ons ego moeten ‘ontdoen’ of het moeten onderwerpen of temmen of anderszins verminken als we het meest goddelijk spirituele in ons willen aanboren.

Ik ben het niet eens met die benadering.

Ik zie het liever als Joseph Campbell. En Ken Wilber. En Nathaniel Branden.

Campbell vertelt ons dat hij niet begrijpt waarom er gepraat wordt over het vernietigen van het ego, terwijl het in feite onze ego’s zijn die ons in het spel houden.

Dan vertelt Wilber ons dat het niet ‘ego-min’ is, maar ‘ego-plus’. We hebben een sterk ego nodig dat is aangesloten op iets dat groter is dan wijzelf. DAT is wanneer de magie gebeurt.

Dan hebben we Nathaniel Branden die ons vertelt dat zelfs als we denken dat het “loslaten” van het ego wenselijk of mogelijk is, het succesvol loslaten van je ego per definitie vereist dat je een ​​stevige greep op je ego hebt voordat je het kon loslaten. (Denk er even over na: hoe kun je iets loslaten waar je nooit grip op hebt gehad?)

Dit alles leidt me tot hoe ik denk dat we over ons ego moeten denken.

Natuurlijk zijn er zoveel verschillende definities van wat het ‘ego’ is dat we duizelig kunnen worden als we proberen bij te blijven. Ik denk liever aan het ego in een klassiek westers psychoanalytisch kader a la Freud.

In dat model hebben we drie componenten: ons ‘id’, ons ‘superego’ en ons ‘ego’.

Ons id is dat impulsieve deel van ons dat alles direct wil. Het maakt niet uit of het goed voor ons is of niet. Geef het ons maar. NU. Zeg hallo tegen al je verslavingen, of ze nu digitaal (“Hallo, smartphone!”) of chemisch (“Hallo suiker en koolhydraten en alcohol en…”) zijn.

Ons superego is in feite het geconditioneerde deel van ons dat constant al die dingen beoordeelt die je id deed en zich afvraagt wat je in hemelsnaam aan het denken was. (Het wil ook heel erg graag dat mensen ons aardig vinden en kan ons opsluiten in het comfortabele.)

Dan hebben we nog ons ego. Ons ego is dat deel van ons dat ons id en superego onder controle houdt. We hebben een STERK ego NODIG om ervoor te zorgen dat we niet uit de hand lopen, wisselend tussen een hyper-impulsieve/verslavende versie van onszelf en een hyper-conformerende/beschaamde versie van onszelf.

Dit alles brengt ons terug naar waar we begonnen: DISCIPLINE.

Hoe zorg je ervoor dat je ego sterk genoeg is om de aantrekkingskracht van het id en het superego aan te kunnen? Domineer je omgeving. Cultiveer een verhoogd niveau van zelfbewustzijn om te weten hoe je jezelf trots kunt maken en dan koppel DAN dat zelfbewustzijn aan een even hoog niveau van zelfbeheersing, zodat je bewust, vreugdevol het juiste doet van moment tot moment tot moment.

Weet je wat er dan gebeurt?

Je gouden licht schijnt er doorheen.

Je goddelijke spirituele essentie (hoe je het ook wilt definiëren) heeft eindelijk een stabiel huis om in rond te hangen en te stralen.

Dus…

Dit is voor je ego. Maak het sterk.

Sluit het dan aan op iets VEEL groters dan jezelf en straal met het stralende enthousiasme dat alleen ontdekt wordt als we in integriteit leven met wat we weten dat waar is.