#73 Knowledge to Go
The Checklist Manifesto van Atul Gawande
We kunnen van de juridische wereld ontzettend veel zinnige termen lenen.
Bijvoorbeeld deze; ‘Bright Lines’
Goede contracten hebben wat advocaten in het Amerikaans ‘Bright Lines’ noemen. Dat is een goed gedefinieerde norm wat voor iedereen super duidelijk is. Deze norm wordt gebruikt als richtlijn en laat weinig tot geen ruimte voor verschillende interpretaties over.
Wetenschappelijke onderzoekers van wilskracht vertellen ons dat we die heldere richtlijnen nodig hebben wanneer we contracten met ONSZELF maken.
Ik zal bijvoorbeeld NOOIT meer chips eten is een mooie, heldere richtlijn. Je weet wanneer je de grens hebt overschreden. Deze richtlijn is veel beter gedefinieerd dan “Ik eet minder junkfood.” Dat is veel te wazig omschreven.
Hier is nog een mooi voorbeeld van een juridische term die we kunnen lenen: de minimis non curat lex.
Dat is Latijn voor ‘de wet houdt zich niet bezig met kleinigheden’.
Een goed juridisch systeem moet gedetailleerd en alomvattend zijn, maar het kan eenvoudigweg niet voldoen aan elk klein ding dat opduikt.
De minimis non curat lex.
De wet houdt zich niet bezig met kleinigheden.
En raad eens?
We moeten dezelfde regel op ons leven toepassen.
We willen met plezier onszelf ontwikkelen en dat ook zo doen bij het vinden van alle kleine mogelijkheden voor verbeteringen. EN we moeten weten wanneer we de kleinigheden moeten negeren en gewoon verder moeten gaan met ons leven.
Bijvoorbeeld bij kleine ergernissen die ons kunnen triggeren. Of het perfectionisme wanneer goed genoeg moet zijn. Dat soort dingen.
De microblog van vandaag is.
Heb jij kleinigheden waar je jezelf helemaal mee in de war brengt?
Pas dan de minimis non curat lex toe.
