#143 Knowledge to Go

Steven Pressfield heeft een geweldig boek geschreven: The War of Art.

Eigenlijk heeft hij drie geweldige boeken geschreven: The War of Art, Do the Work en Turning Pro. Als je vastbesloten bent om geweldige dingen te maken, denk ik dat deze trilogie zo’n beetje een must-read is. Korte, krachtige, verander-je-leven-wijsheid over hoe je de onvermijdelijke weerstand overkomt waarmee we allemaal worden geconfronteerd terwijl we doen waarvoor we bestemd zijn.

Vandaag gaan we ons concentreren op een specifiek passage.

Hier is het: 

“Someone once asked Somerset Maugham if he wrote on a schedule or only when struck by inspiration. ‘I write only when inspiration strikes,’ he replied. ‘Fortunately it strikes every morning at nine o’clock sharp.’”

In het Nederlands vertaald:

“Iemand vroeg Somerset Maugham eens of hij volgens een schema schreef of alleen wanneer hij door inspiratie werd getroffen. ‘Ik schrijf alleen als de inspiratie toeslaat’, antwoordde hij. ‘Gelukkig slaat het elke ochtend om negen uur stipt.’”

Hoe geweldig is dat?!

Een van de belangrijkste thema’s van de boeken van Pressfield is het verschil tussen de ‘amateur’ en de ‘professional’.

De amateur wacht op inspiratie om toe te slaan. De professional weet dat de simpele handeling van het OP KOMEN DAGEN het meest essentiële is. De Professional kan zijn horloge instellen op wanneer inspiratie zal opduiken.

Hoe?

Nou, ze hebben de tijd genomen om uit te zoeken hoe hun (idiosyncratische) versie van een Masterpiece Day eruitziet.

Ze PLANNEN hun OCHTEND- en AVOND UREN en ze zijn eerst creatief voordat ze reactief worden, omdat ze prioriteit geven aan hun diepgaande werk. Dag in dag uit. Als een professional.

Dit alles leidt ons naar de microles van vandaag.

Wanneer slaat inspiratie voor jou toe?

PS Ik moet denken aan de wijsheid van Peter Drucker. Hij zei ooit: 

“I am told I am creative — I don’t know what that means. . . . I just keep on plodding.”

In het Nederlands: 

“Er is mij verteld dat ik creatief ben – ik weet niet wat dat betekent. . . . Ik blijf maar ploeteren.”